انسان موجودی است اجتماعی خلق شده و او را گریزی جز زندگی کردن با دیگران و بر قراری ارتباط با آنها نیست. این ارتباط دامنه وسیعی دارد.

تربیت فرزندان و اداره خانواده نیاز به برقراری ارتباط صمیمی و نزدیک دارد. کار کردن در دانشگاه ها، بیمارستان ها، کارخانه ها، مستلزم برقراری رابطه با همکاران و ارباب رجوع است و چون تفکر و زبان دو مزیت انسان است که سبب پیدایش عقیده و فرهنگ و تمدن می شود و انتقال هر یک از آنها فقط با برقراری ارتباط امکان پذیر است، لاجرم تصمیم گیری، برنامه ریزی، سازماندهی، انگیزش، نظارت و کنترل، ارزشیابی و رهبری بدون برقراری ارتباط ممکن و اثر بخش نخواهد بود.

سرعت دستیابی به اطلاعات و همکاری با دیگران به منظور سازگاری یا مقابله با عوامل نامساعد خارجی فقط با ارتباط و روابط سریع و اثربخش امکان پذیر است و به همین هم دلیل، علوم مربوط به رفتار و روابط بین انسان ها، جایگاهی خاص در مدیریت دارد.مدیران و کارکنان ناگزیرند برای تصمیم گیری، دورهم بنشینند و با تبادل نظر، راه حل های مختلف را مورد بررسی قرار دهند و در نهایت بهترین راه حل را انتخاب کنند. ابلاغ تصمیمات و سیاست های سازمانی از سلسله مراتب بالاتر سازمان به سطوح پایین اجرایی، نیاز به پیمودن مجاری ارتباطی گوناگون دارد. البته فراموش نشود که روابط انسانی از نظر مفهوم شناسی به معنای ایجاد مناسبات انسانی سالم، به منظور ارتقای رضایت خاطر و نیرومند کردن روحیه افراد و ایجاد اشتراک بیشتر بین انسان ها است. روابط انسانی در مدیریت شریان حیات مدیریت و قلب تپنده سازمان است و دانش روابط انسانی با ایجاد محیط سالم، نشاط انگیز و آرامش بخش، موجب بیشترین بازدهی با کمترین هزینه برای سازمان است.

گری دسلر-استاد ممتاز مدیریت منابع انسانی- تعریف واحدی از مدیریت منابع انسانی و وظایف آن ارائه می‌دهد و آن اینکه، واحد مدیریت منابع انسانی، از میان وظایف مختلف مدیریتی، مسئولیت کلیه فعالیت‌ها و خط مشی‌های مربوط به کارکنان سازمان را بر عهده دارد و این به طور دقیق‌تر یعنی جذب همکاران جدید، آموزش همکاران، ارزیابی عملکرد آنها و پاداش آنان و به طور خلاصه ایجاد محیطی سالم و منصفانه برای کارکنان.این تعریف نگاهی وظیفه گرایانه به واحد مدیریت منابع انسانی دارد و تلاش می‌کند فهرستی از وظایف واحد مدیریت منابع انسانی را ارائه کند، که در تعریفی مفهومی‌تر می‌توان چنین گفت: واحد مدیریت منابع انسانی قرار است کمک کند تا سازمان، در افق زمانی بلند مدت، با کمترین هزینه، حداکثر کارایی را از کارکنان برای حرکت در راستای اهداف استراتژیک سازمان، کسب نماید، که توجه علمی و عادلانه به نظام تشویق و تنبیه، ایجاد فضای رقابت مثبت و سازنده، توجه به نظام آموزش بویژه آموزش و نهادینه‌سازی مهارت های روابط انسانی به مدیران و توجه عملی به ایده‌ها و اندیشه های سازنده افراد از مهمترین ویژگی های این نوع از مدیریت است.

احمد باقری/ کارشناس ارشد علوم ارتباطات

ریاست روابط عمومی شرکت سرمایه گذاری غدیر

 لینک یادداشت در رسانه ها

انجمن روابط عمومی ایران