به گزارش خبر، اکبر حیدریان مدیرکل خانه ایثارگران استان تهران در یادداشتی ارسالی به پایگاه خبری گزارش خبر با موضوع "انگیزه ایثارگری و شهادت طلبی در جوامع دینی" آورده است:
شهادت طلبی رفتاری است که در جامعه اتفاق می افتد شهادت طلبی با انگیزه ها و شخصیت و رفتار کنش گران در جامعه مرتبط است.
نوع و شدت انگیزه های افراد حتی در یک موضوع خاص و یک فرهنگ خاص و مشترک یکسان نیست. با وجود ارزش های یکسان و مشترک در یک فرهنگ نیز گاهی شهادت طلبی انگیزه های متفاوتی دارد.
بنابراین شهادت طلبی هم به انگیزه های فردی و شخصیت افراد مرتبط است و هم به ارزش های اجتماعی و فرهنگ عمومی. شناخت انگیزه ها و اهداف آنها و انقلابیون و افراد معترض، مستلزم شناخت انگیزه ها و ارزش های رهبران آنهاست.
در موضوع شهادت طلبی باید گفت افراد شهادت طلب توقعاتی دارند که در پی ارضای آنها هستند و در صورت عدم ارضا و عدم پاسخ شایسته به مقابله بر می خیزند.
برخی از روانشناسان غربی شهادت طلبی را به عنوان نوعی خودکشی یاد می کنند. این دیدگاه ممکن است برای برخی از انواع خودکشی ها جالب به نظر رسد، اما با موضوع شهادت طلبی جور در نمی آید .
اولاً : از دیدگاه دینی ما شهادت طلبی نوعی بقای خود است ، فرد شهادت طلب اگر چه موقتاً از هستی مادی خود می گذرد اما بدنبال زندگی جاودانه است.
شهدا بخاطر تبلیغات، شهرت، سرافرازی، افتخار، معروفیت و نامداری این راه را انتخاب نکرده اند. از حیث نیازهای اساسی ارضا شده اند و به موضوع مهمتری می پردازند که از نظر مزلو فوق انگیزش ها هستند یعنی در پی یافتن موهبت های بالاترند و آن خود یابی است یعنی آنها به حداکثر آنچه را که می خواهند و برای آنها اهمیت دارد، رسیده اند و در این راه جانشان را هدیه کرده اند.
ثانیاً: به نوعی با بقا نوع مرتبط است چرا که انسان های نوع دوست هستند که معمولاً اهل ایثار و از خود گذشتگی هستند و چون شمعی برای حراست و حفاظت از ارزش های والای انسانی می سوزند تا به اجتماعی نور بدهند و آن را از ظلمات برهانند.
ثالثاً: در فرهنگ عرفانی ما نه تنها شهادت طلبی نقطه مقابل غریزه عشق نیست، بلکه برترین نوع اثبات عشق است چرا که محب در بالاترین قله های عشق و ایثار خود را فدای محبوب می کند.
