ارتباطات کلامی از پیشینه دارترین و ریشه دارترین ارتباطات اجتماعی است که با گسترش شهرنشینی و تشکیل دولت شهرها توسعه یافته است.کلمات تجارب انسانی را به رمز در می آورد تا در یک کنش تعاملی فراگرد ارتباط شکل پذیرد اما ریشه پیدایش کلمه به عنوان زیر ساخت ارتباط گفتاری است.

پیام های کلامی تنها بخش کوچکی از ارتباط میان فردی را تشکیل می دهند.پیام هایی که با استفاده از کلمات و جملات ارسال می شوند،معمولا با نظم غنی از علائم غیر کلامی همراهند که پیام کلامی را هدایت ،اصلاح یا حتی عوض می کنند.

اصولا ارتباطات کلامی فراگردی است که برای تحقق آن اندام های شنیداری و گفتاری نقش عمده ای عهده دار است.اما جدای از نقش مهم این اندام ها باید گفت که این رابطه به دو عنصر توجه کردن و گوش دادن وابسته است.

توجه کردن

توجه کردن پیش درآمد گوش دادن است و ضرورت ارتباطات کلامی است .توجه کردن عاملی است برای انتخاب مخاطب و ارسال دریافت پیام.این عمل شرط لازم برای ارتباطات گفتاری است.

گوش دادن

گوش دادن عملکرد بی نظیرو پیچیده ادراک و توجه است که مستلزم توانایی های شنوایی و بینایی شنونده است .گوش دادن فرایندی انتخابی است که به وسیله آن در محرک های متعدد اطراف خود آنهایی را که با نیاز ها و اهداف ما سازگارترند برمی گزینیم.

هنر خوب شنیدن

1-وقتی کسی صحبت می کند به دقت گوش کنید.

2-ذهن خود را از پیش داوری خالی کنید.

3-در حین صحبت دیگران حرف نزنید و سخن او را قطع نکنید.

4-فکر نکنید موضوع مربوطه فقط یک راه حل دارد.

5-بگذارید دیگران به راحتی سخن گفته و مقصود و نظر خود را بیان کنند.

6-بهره گیری و توجه به ارتباطات کلامی (آوایی و غیرآوایی)

7-خواندن،گوش کردن را تقویت می کند.

8-هوش با ظرفیت کمی و کیفی گوش دادن ارتباط دارد.

9-دریافت پیام های شنیداری هنگامی که به صورت پیوسته دریافت می شود کارآمدتر می شود.

10-با آمادگی قبلی وارد عرصه گوش کردن شوید.

11-محیط را به کنترل خود درآورید بدین ترتیب به جای اینکه پارازیت ها بر شما اثر بگذارند شما بر پارازیت ها اثر بگذارید.

12-خط سیر تفکر مخاطب را بیابید

13-سرعت گفتار گوینده یا منبع پیام را شناسایی و خود را با آن هماهنگ کنید.

14-یکی از عوامل گوش دادن اثربخشی،سراپاگوش دادن است.تمامی اندام های شما باید گوش باشد.