با ظهور شبکه‌های رایانه‌ای از قبیل اینترانت و اکسترانت، روابط عمومی توانست ارتباط خود را با رایانه‌های شرکت‌های بزرگ به‌صورت همزمان برقرار کند.
دیجیتال یا صفر و 1، ورود بشر را به عرصه جدیدی فراهم کرد. عرصه‌ای که در آن دیگر هیچ‌چیزی ثابت باقی نمی‌ماند و هر چیز قابل تصحیح و ارسال است.
با ورود دستگاه‌های تلکس در مطبوعات، روابط عمومی‌ها نیز توانستند از این دستگاه استفاده کنند و دیگر نیازی به مراحل سخت تولید و انتقال اخبار نبود. این اختراع به همراه تلفن که حوزه‌ای به نام برق و مخابرات را به روابط عمومی پیوند می‌زند در ساختار روابط عمومی تغییراتی را ایجاد کرد.
روابط عمومی زمانی دچار تغییرات ساختاری شد که رسانه‌های الکترونی تا حد زیادی در میان مردم نفوذ کرد.
رسانه‌هایی از قبیل رادیو و تلویزیون توانستند به سرعت در میان مردم فراگیر شوند و از آنجا که این ابزارها خود از تلفیق چند دانش به‌وجود می‌آمدند، روابط عمومی مجبور به ایجاد ساختارهای جدید شد.
یونانی های قدیم آن را نیروی الهی می دانستند که با فردزاده می شود و آدم های عادی از وجودش بی بهره اند. اما روان شناسان امروزی می گویند که کاریزما؛ بیشتر از این که یک نیروی معجزه آسا باشد؛ یک مهارت است.
سیاستگذاری در هر عرصه ای بازتاب ارزش های یک جامعه محسوب می شود و باید در راستای آنها تدوین شود، و یکی از انواع سیاست گذاری ها، سیاست گذاری رسانه ای می باشد.
