با ظهور شبکه‌های رایانه‌ای از قبیل اینترانت و اکسترانت، روابط عمومی توانست ارتباط خود را با رایانه‌های شرکت‌های بزرگ به‌صورت همزمان برقرار کند.
دیجیتال یا صفر و 1، ورود بشر را به عرصه جدیدی فراهم کرد. عرصه‌ای که در آن دیگر هیچ‌چیزی ثابت باقی نمی‌ماند و هر چیز قابل تصحیح و ارسال است.
با ورود دستگاه‌های تلکس در مطبوعات، روابط عمومی‌ها نیز توانستند از این دستگاه استفاده کنند و دیگر نیازی به مراحل سخت تولید و انتقال اخبار نبود. این اختراع به همراه تلفن که حوزه‌ای به نام برق و مخابرات را به روابط عمومی پیوند می‌زند در ساختار روابط عمومی تغییراتی را ایجاد کرد.
روابط عمومی زمانی دچار تغییرات ساختاری شد که رسانه‌های الکترونی تا حد زیادی در میان مردم نفوذ کرد.
رسانه‌هایی از قبیل رادیو و تلویزیون توانستند به سرعت در میان مردم فراگیر شوند و از آنجا که این ابزارها خود از تلفیق چند دانش به‌وجود می‌آمدند، روابط عمومی مجبور به ایجاد ساختارهای جدید شد.
روابط عمومی نوین، به مثابه آینه تمام نمای انتظارت و مطالبات برحق مردم، از سازمان‌ها و نهادهایی است که برای خدمت به آن‌ها، تکوین و سازمان یافته اند.
روابط انسانی در مدیریت شریان حیات مدیریت و قلب تپنده سازمان است و دانش روابط انسانی با ایجاد محیط سالم، نشاط انگیز و آرامش بخش، موجب بیشترین بازدهی با کمترین هزینه برای سازمان است.
