روابط عمومی در مفهوم عام به معنی برقراری ارتباط با مردم است.اما از نظرمفهوم علمی ‘شامل آن دسته از کنشهای ارتباطی می شود که بین یک سازمان و عامه های مرتبط با آن برقرار می شود

در سال 1322 شمسی با تصویب هیات وزیران ‘اداره ای به نام ((اداره کل انتشارات و تبلیغات)) تشکیل شد که وظیفه اصلی آن بیشتر در جهت انتشارات و تبلیغات  در آن زمان بود.با تشکیل این اداره به مرور امر تبلیغات وارتباطات در دستگاههای دولتی مورد توجه قرار گرفت.اولین روابط عمومی در سال 1327 شمسی از طرف شرکت نفت ایران وانگلیس در ایران به وجود آمد که مرکز مهمترین تشکیلات و فعالیتهای آن در آبادان بود ودر تهران فقط یک دفتر داشت.این شرکت در توسعه فعالیتهای خود به تدریج در سایر نقاط ایران ازجمله اهواز ‘مسجد سلیمان ‘کرمانشاه ودیگر مناطق نفت خیز اقدام به ایجاد دفاتر نمایندگی کرد.این روابط عمومی مطابق با سلیقه وفکرموسسین انگلیسی خود information نامیده شدو ترجمه فارسی آن ((اطلاعات ))انتخاب شده بودو از ادارات‘ ارتباط با مطبوعات ‘نشریات ‘تولید فیلم وعکس وتشریفات وکارگزینی تشکیل شده بود.از سال 1333 که همزمان با ایجاد کنسرسیوم و تاثیر و دخالت فکر و ایده آمریکایی در فعالیتهای مختلف شرکت نفت بود این بخش به public Relationبا ترجمه فارسی ((روابط عمومی )) تغییر نام داد وشامل اداره ارتباط با کارکنان وروابط عمومی شد.

بدین ترتیب شرکت ملی نفت ایران به وجود آورنده اولین تشکیلات روابط عمومی در ایران است.غیر از این از تشکیل نخستین روابط عمومی در دستگاههای دولتی تاریخ دقیقی در دست نیست و اصولاً روابط عمومی در بخش دولتی با نام (( انتشارات ومطبوعات )) آغاز بکار کرد.بدین ترتیب که هریک از موسسات بخش دولتی در سازمان کلی خود یک دفتر انتشارات ومطبوعات دایر کردند و از این طریق  چه به صورت مستقیم یعنی انتشارات وچه به صورت غیر مستقیم یعنی از طریق مطبوعات که آنها را نماینده افکار عمومی می شناختند با مردم و سایرارباب رجوع ارتباط برقرار ساختند .این روال همچنان ادامه داشت تا این که به موجب لایحه قانونی مصوب هشتم فروردین ماه 1343 شمسی ‘وزارت اطلاعات تشکیل شدو بعد ازتاسیس وزارت اطلاعات در اواخر دهه چهل ‘این وزارتخانه به مساله روابط عمومی اهمیت جدی داد و برای شروع ‘ سازمان روابط عمومی صنعت نفت به عنوان الگو انتخاب شدولی به علت تفاوت عمده طبیعت کارهای روابط عمومی ‘پس از مدتی تغییراتی کلی در روابط عمومی دولتی در وزارت اطلاعات انجام شد.

در بدوامر قسمتهایی که در وزارتخانه ها و سازمانهای دولتی به اعمال نوعی فعالیتهای روابط عمومی اشتغال داشتند‘دفاتر اطلاعات وانتشارات نامیده شدند ووزارت اطلاعات و جهانگردی پس از تصویب عنوان کلی((اداره کل اطلاعات و انتشارات وروابط عمومی))‘سازمانی برای روابط عمومی های دولتی تدوین کرد که بر طبق آن این ادارات باید 9 کارمند داشته باشند.لیکن در عمل هیچ یک از وزارتخانه ها و حتی تشکیلات بزرگ دولتی دارای این تعداد کارمند در بخش روابط عمومی نبوده اند .در سال 1348 شمسی به پیشنهاد وزارت اطلاعات و جهانگردی و تصویب هیات وزیران نام دفاتر اطلاعات و انتشارات در کلیه وزارتخانه ها وسازمانهای دولتی و وابسته به دولت به اداره ((اطلاعات وروابط عمومی ))تغییر یافت.

جامعه امروز ما انتظار یک ارتباط دو جانبه قوی ‘مستحکم و تبلیغات توام با ارشاد را از روابط عمومی ها دارد.پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران به رهبری حضرت امام خمینی(ره) در بیست ودوم بهمن ماه 1357 ‘ادارات روابط عمومی دستگاههای دولتی ‘نمی توانستند در خدمت حکومت جمهوری اسلامی ‘که بر پایه تعالیم عالیه اسلام استوار خواهد بودقرار بگیرند.لذا در عمل فعالیتهای ادارات مزبور به صورت راکد درآمد تا این که کارکنان متعهد ومسئول در ادارات ‘به تدریج جایگزین عناصر فاسد ووابسته به رژیم قبلی شدند.وزارت اطلاعات وجهانگردی هم بر طبق مصوبه مورخ 4/7/1358 شورای انقلاب به وزارت ارشاد ملی وحدود یک سال ونیم بعد به وزارت ارشاد اسلامی تغییر یافت.در این برهه زمانی ‘وجود ادارات روابط عمومی که بتواند با مردم ارتباط برقرار کرده و آنها را در جریان امور دستگاههای ذیربط قرار دهد‘به طور کامل محسوس شد ودر اغلب دستگاه ها ‘ادارات روابط عمومی که بتواند با مردم ارتباط برقرار کرده و آنها را در جریان امور دستگاههای ذیربط قرار دهد ‘به طور کامل محسوس شد ودر اغلب دستگاهها ‘ادارات و روابط عمومی با پیوند ارشاد که به وجود آورنده بافت جدید در جهت هدایت وراهنمایی در امور ارتباطی و تبلیغی است شروع بکار کردند.اضافه شدن این پسوند که روابط عمومی را ملزم می داشت ازاندیشه و ارزشهای بالای اسلامی بهره گیرد‘سبب شد که روابط عمومی ها همگام با انقلاب اسلامی در جهت رشد آن گام برداشته ومعنویتی الهی به کار خود ببخشند.اصولاً روابط عمومی به تنهایی نمی تواند رسالت خود را ایفا کند .مگر اینکه این مهم را توام با امر ارشاد که در واقع لازم وملزوم و مکمل یکدیگر هستند ‘انجام دهد.زیرا ارتباطات وتبلیغات وقتی کارساز خواهد بودکه توام با ارشاد وراهنمایی باشد وهمین طور امور ارشادی نیز جهت بیان آنچه که باید گفته شود‘نیاز به ارتباطات و روابطی موثر ومفید دارد.همچنین ذکر این نکته ضروری است که برای هماهنگی امر تبلیغات دولت ‘شورایی در وزارت ارشاد اسلامی به نام شورای هماهنگی تبلیغات دولت تشکیل شد وبرای این هماهنگی ‘ شورای مزبور دارای دبیرخانه ای شد که این دبیرخانه کوشش هایی را برای هماهنگی روابط عمومی دستگاه ها وموسسات دولتی انجام داده است.